çocukken yapılan yaramazlıklar

5 yaşlarındaydım. annem kıyafetlerimi düzenliyordu bende yanına gitmiştim boynunda altın ince bir zincir vardı, "anne bu ne?" diye sordum 5-6 defa, bir yandan da zinciri çekiştiriyordum birden elimde kaldı zincir. bir keresinde aynı anda evdeki bütün avizeleri kırmayı başarmıştım. sonra öyle efsane bir dayak yedim ki anlatamam. kardeşimle koltukta zıplarken onu itip çelme takmıştım. düşerken saksıyı da devirmişti. sonrasında yine temiz bir dayak yemiştim. kardeşimle sıra sıra hamakta sallanırken kardeşim sırayı bozunca sinirlenip hamağı çevirmiştim yere düşmüştü. sonrasını anlatmak istemiyorum, baba ve hortum içeriyor. aklıma şimdi geldi. duvara kocaman bir resim çizmiştim.

ben çocukken hiç yaramazlık yapmamışım amk biberondan sütümü içip yatmaya gidiyormuşum son derece olgun bir beyfendiymişim

(bkz: arkadaşı çöp kutusuna atmak)

mahalle arkadaşımın kafasına çivi çakmaya calışmıştım :d

zıplayarak yatakları kırmak perdeleri barbie bebeğime elbise yapmak için kesmek mahallenin çocuklarını ev sahibinin vişne ağacına çıkarmak

annemin anlattığına göre kardeşimi küçükken çok kıskanıyormuşum, sürekli zarar veriyormuşum onun için annem hiç yanından ayırmazmış beni. bir gün balkonu yıkarken kapının önünde bekliyormuşum sonra hiç sesim çıkmayınca şaşırmış dönmüş bakmış aaa ben yokum. hemen koşup kardeşimin odasına gitmiş, bir bakmış ben beşiğin içine girmişim çocukcağızın boğazına çökmüşüm, annemi görünce hemen bırakmışım. sen ne yapıyorsun orda demiş bende cici kardeş, kardeşimi seviyorum annecim demişim. çocuk ölümden dönmüş o gün, şimdi 17 yaşında ölmeden geldi bugünlere çok şükür :d

5 yaşındayken bi akrabam var , dilsiz konusamıyor . benden iki yaş büyük bize geldiler sofrada oturuyoruz. bi tabakta yeşil zeytin bi tabakta da yeşil acı yuvarlak biberlerden vardı . ben muzurluk işte biliyorum biberin acı olduğunu o biberlerden alıp yeşilzeytin dedim verdim ona oda yiyip yanmıştı ağlamıştı bende kıskıs gülmüştüm .

yakın bi arkadaşı ziyarete gelmişti babamı ofiste oturuyolar yaz aylarından birisi işte sıcak haliyle sohbet muhabbet derken soğuk bişeyler mi içsek ya falan derken bana seslendi oğlum bize ordan dolaptan x getir de içelim diye ne olduğunu tam hatırlamıyorum çevir aç kapaklı gazlı bi içecekti işte o adamla bi husumetim mi vardı bilmiyorum da kaptığım gibi ölümüne çalkalamaya başladım şişeyi bizimkiler oturmuş yayılmışlar güzelce gayet cool sohbet ediyolar uzattım işte ikisine de daha hararetli olan misafirdi belli ki kapağı açmaya davranmasıyla küçük çaplı bi tsunami mi desem iş makinesi patlatmış su borusu mu desem karıştı ortalık güzelim deri koltuklar mı dersin masadaki evraklar mı hepsi bi yana savruldu adam pek bişey içemedi şişeden ama eminim baya serinlemiştir

hiç sevmediğim çocukluk arkadaşımın parmağını demir kapıya koydurup,hızla kapıyı kapamıştım.o günden sonra bir daha konuşmadık,çocuğun sağ baş parmağında halen sorun var.

burna zeytin, taş ve boncuk sokmak

naftalini nane şekeri diye yutmuşum küçükken.daha sonra midemi yıkamışlar.

başlığın yaramazken yapılan çocukluklar olarak değiştirilip şu ihtiyar halime uyarlanmasını istiyorum

kardesimin kiz olmasini istiyodum. ama erkek oldu. tabi kucuktum ve dedim ben bunu kiz yapicam. annem banyodan cikardi bana verdi giydir ustunu diye gittim bebeklerimin kiyafetlerinden bi kacini aldim giydirdim saclarini da topladim sonra adini da degistirdim annem cikti kadin sok tabi.

4-5 yaşında aklınıza evde bulunan taneli besin maddesi (tuz, çay, şeker, mercimek, un vs.) namına bulduğum ne varsa alayını babaannem namaz kılarken mutfağın ortasına döküp karıştırıp ortasına oturmuşum. babaannem, karışımı avcuma alıp başımdan aşağı dökmek suretiyle kahkahalara boğulurken suç üstü yapmış.

beş yaşlarındayım o zamanlar yemek yeme problemim var. misafirliğe gittiğimiz evde yemek yemek istemediğim için sofradaki çatalları toplayıp tuvalete gitmiştim. çatal olmazsa yemek de yiyemeyiz düşüncesiyle hepsini teker teker klozete atıp sifonu çekmiştim. yediğim fırça ve ailemin yaşadığı mahcubiyet bir tarafa bu insanlar hâlâ bana bunu hatırlatıyor, çok utanıyorum.

mahallede ne kadar su borusu varsa hepsine çivi çakıp patlatmaktan mi bahsedeyim. yoksa yapılan çamur toplarını komşuların evlerine atmaktan mi

4 yaşında evden kaçtım. nxxnsns

kardeşimin bebek oyuncağı vardı konusan ağzını gözünü falan hareket ettiren benimde ilgimi çekerdi böyle şeyler bi gün aldım bıçağı bebeğin suratını parcaladim inceledim işim bitince saklamistim. bulduklarında bebek terminatöre dönmüştü. galiba üstüne kötek yemiştim. aadafadxasdafaxa

kardeşimi merdivenin başına koyup top gibi yuvarlardım çocuğu allah affetsin

hangi birini anlatayım ki ? 8 yaşında bir kız düşünün heyecan olsun diye 5. kattan aşağı çarşafla inen

camide ezan okunmasını bekleyen dedelerin kafasından aşağı 5 litrelik su boşaltmıştım allah affetsin.

herkes yaramazlık yaptığı anılarını,anılarını anlatıyor ben ise anca dinleyebiliyorum. unutkanlık çok kötü bir şey valla.

kardeşimin biberonunu alıp sütünü ben içiyodum sonra anneme götürüyodum kardeşim bitirdi diye

babaannemden bir şey istemiştim yapmadı sinirlendim tehdit ettim sonra dediklerimi yaptım yastığını, patiklerini, eşarbını sobaya attım yine bir keresinde yine sinir oldum çatal fırlattım babaanneme elinin üstünde dikili kalmıştı çok sabırlı kadındı ya neyse sonra bir gün en yakın arkadaşıma iyi gelsin diye tuhaf kokan vikis diye bir kremi sürdüm hem de her yerine diline, göz kapaklarına, kulaklarına falan nefes alamadı tıkandı gözü yandı ağladı sonra annesi yetişti allahtan

9 yaşındayken abimi bıçakla sokakta kovaladım , pişman değilim :)

kapı ve duvarlara resim çizip tuvaletimi masanın altına yapmak

komşumuzun dut ağacı vardı. kadında canı gibi korurdu sanki mezara götürücek. birgün mahallenin tüm çocukları toplandık çıktık ağaca. ilk inen çocuk hırsıızz vaaaarr diye bağırmaya başladı. ağaçtan atlarken uçmayı öğrendik resmen. ondan sonra ne zaman o ağaçtan dut yemeye çıksak aynısını yapardım

biberonla alt kattaki komşuların kafasına süt dökerdim. aslında ilk başta yanlışlıkla yapmıştım sonra baktım eğlenceli ben de devam ettirdim.

babannemin tavukları vardı kümese girmezlerdi bende yem ile kandırıp kümeste yakaladım sevdim felan sonra bi kaçmasınlar die 3 4 tanesini ayaklarından bağladım sonraki gün sabah baktığımda sadece ayakları duruyordu kunduz girmiş kümese tabi dayağımızı da yedik.

başlayayım anlatmaya, fazlasıyla hazır cevap bir çocukmuşum sanırım ben. bir gün annem elimden tutmuş, sokakta gezdirirken kadının bir tanesi yanlışlıkla ayağıma mı basmış, bana çarpmış mı o tarz bir şey olmuş. kadın kafamı okşayarak, ''pardon'' demiş. o sıralar 8-9 yaşlarında olan küçük veyn ise durur mu? yapıştırmış cevabı; ''pardonlar çıkalı, eşekler çoğaldı.'' çocukluktan beri tatlıya karşı aşırı düşkünüm sanırım. hatta her şeyimi sorgusuz sualsiz paylaşabilirim ancak konu pasta, çikolata felan olduğunda işin rengi değişiyor. bir gün babam bana çikolata almış, elimde yiyorum. annem, ''ucundan bana da ver de tadına bakayım nasılmış'' tarzı bir şey söylemiş. bende ''eski tadında işte'' şeklinde cevap verip yemeye devam etmişim, yaş 6-7. bununla birlikte başka ufak tefek yaramazlıklarım da vardı tabi, gerçi şimdi analatacağım pek ufak tefek değil sanırım. yaş 13-14, evde buzdolabı poşeti buldum. başlarda üfleyerek şişiriyor, aniden patlatarak evdekileri korkutup kendimce eğleniyordum. daha sonra bu yeteri kadar haz vermemeye başladı ve aklıma şeytani bir plan geldi. hemen koşa koşa musluğun başına gittim, içine su doldurup ağızını bir güzel bağladım. evin altında eczahane vardı ve eczahanede çalışan abla yerleri süpürüyordu. allah affetsin tam kafasına doğru nişan alıp 6. kattan bıraktım poşeti. tabi o korkuyla hemen balkondan içeri kaçtığımdan dolayı, sonuçlarından tam olarak emin olamıyordum. tekrar balkona çıkarsam anlarlar diye balkona adım bile atamıyordum, hemen koşa koşa aşağı indim o merakla. bir kadının küfür edebileceğini ilk o zaman öğrenmiştim mesela. oyuncaklarla oynamayı da hiç sevmezdim çocukluktan beri. benim için oyuncak kavramı, içerisinde tornavidalar, çekiçler, lehim makineleri falan olan babamın alet-hırdavat çantasıydı. sabah erkenden kalkardım, televizyonda çizgi filmimi açar takım çantasının başına otururdum. aklımca bozuk olan, ama aslında çalışan ne kadar elektronik alet varsa hepsini açar sabah evdekiler uyanana kadar istisnasız hepsini bozardım. birde çok büyük iş başarmış gibi, anne bu bozuktu ben tamir ettim der, tebrikleri kabul ederdim. anlayacağınız, çocukken güzeldi her şey. büyüdükçe çirkinleşti, çirkinleştik.

ben uslu bir çocuktum

televizyonumuz iki kapaklı bi sehpanın üstünde duruyodu. sehpanın altındaki iki kapak açıktı ve ben o kapaklardan tutunarak kalkmaya çalıştım,ardından da televizyon cumburlop üzerime doğru gelmeye başladı abim de yanımda. abim bağırıyo tut diye lan nasıl tutiyim daha kaç yaşındayım amk gel çeksene bi şey yapsana. neyse televizyon benim üzerime gelmeden arkama düştü çok şükür. kurtulduk öyle.

annem saclarimin önune kahkul kestirmeme izin vermediği için bende gizlice saçımı kesip televizyonun arkasına saklamistim aa salak onu saklasan nolur kafandaki saçın önünü fare kemirmis gibi dbbdkdnd

aslında dışarıdan bakılsa gerçekten de adetaprenses olarak büyüdüm. ancak bu prenses çizgisinin bozulmaması için yaptığım belli başlı sinsilikler oldu. statü korumak çok zor arkadaşlar çocuklarınızı sokağa salın çamur içinde büyüsünler. küçükken çok fazla düşerdim. kızlar çok iyi anlar o kilotlu çorapların anneler tarafından düşme ile yırtılan kısımlarının nasıl dikildiğini. annem artık kafayı yemişti düşmemden ve beslenme çantamın içindekilerin çalınmasından. ona şikayetle gitmeye korkar oldum. - bi gün düşüp çenemi yardım ve dikiş atıldı. kendi hatam olduğunu söyleyemedim bi çocuk gösterdim çelme taktı dedim çocuk disipline gitti - etütlü okuldaydım dağıtılan bisküvilerden sınıfın toramanı 10 tane almış. dedim açım bana ver bi tane yok mok beni boğazımdan tutup duvara yasladı. hayvan oğlu hayvan 100 kilo ben 40 kiloyum yaşım daha 8. kızlar tuvaletine koştum ağlayarak boğazımı sıktım iz yaptım annemi aradım okula çağırdım dedim ölüyordum. çocuk disipline gitmeyi bırak annem çocuğu aynı şekilde boğazından kavradı duvara yasladı ve okulu tüm gazetelere şikayet etmekle tehdit etti. olay büyüyecek diye aklım çıktı. - kardeşim oldu ben istedim ama 3 yaşındayken istemişim bu doğdu ben 7 yaşındayım. napayım o saatten sonra bunun eşyalarını alışmam için odamda bi çekmece belirlemişler ona koyuyorlar. 10-15 kez çekmece ile birlikte bunu sokağa attım annemler görmeden. - evimiz küçükken sobalıydı ve yürüteçle sobanın arkasından geçmeye çalışırken elimin üzerinde hala izi olan soba yanığı izini edindim. - annem barbie evlerimi komşu çocuklarına vermiş bende aynısından var diye. annemden gizli gittim komşunun kapısını çaldım oyuncaklarımı alayım diye hesap sordum. yani prenses gibi büyüdüm her isteğim yapıldı sokağa bile çıkmadım hep evde aman incinir aman üzülür diye üzerime titrenerek yaşadım ama tam olarak adetaprensestim. tam bir prenses olamadım şartlardan dolayı maalesef. edit: bunların yanı sıra da az biraz çakal olduğum için henüz 3 yaşlarında doktoruma hello my darling diyecek kadar da flörtözmüşüm. sırf bana iğne vurmasın diye.

zillere basıp kaçardık, yeni yapılan evlerin duvarlarına çamur atardık bigun kadının biri bize laf atmıştı sokak çocuğu demişti. bizde sen kim köpek bize sokak çocuğu dersin diyerekten kadının o sarı saçına çamur atmıştık cırıltısı hala kulağımda. alt mahallenin çocukları futbol oynardı bizde 4 kişi can sıkıntısından bunlara sataşırdık hep bu gün biz biraz abarttık yine çamur taş falan atıyoruz bunların hepsi yukarı doğru gelmeye başladı apartmana zor attıydık kendimizi şansımızada kapı bozukdu

kolonya içip içip koltuk arkasında sızıyormuşum saatlerce beni arıyorlarmış öyle diyollaaa. bence gayet masumane bir şey.

çocukken böyle daha klimalar filan yoktu kataltik vardı evde bazılarınız bilir. annem dışarda çamaşır asarken yaklaşıp onu inceledim. "bu ateş mi?" diye içimden geçirirken kardeşimi de kafaya alıp kağıt yaktım içine doğru uzatıp. bir baktım baya yanıyor. şizofren gibi "aa ateşmiş." dedim güldüm ama kagit hala yanıyor. sonra bir baktım elime bir acı var en yakın yer mutfak olmasına rağmen koşarak banyoya kadar gittim ve lavabonun içine attım. elimi yakmıştım tabi. buda böyle bir şizofrenice anımdır 😂

çoğu yaz izmir'e giderdik. gidince de annemin teyzesine de uğrardık. orda hiç sevmediğim bir kız vardı. kız da beni sevmezdi. bir gün birşey oldu kızla kavga ettik. kızı dövdüm ama sinir oldum ya eve ağlayarak gittim. annemlere kız beni dövdü deyince annemin teyzesi "kimse benim kızımı dövemez" diye hızla kalkıp gitti. annemde peşinden tabi. neyse işte yarım saat sonra geldiler. annemin teyzesi "tamam kızım ben kızdım ona." dedi tabi ben zevkten dört köşe oldum. annem sinirle bana bakıp "teyze kıza bir ton laf söyledin şu cadı yüzünden hayır dayak yemiş olsa anlarım. kızı dövmüş gelmiş bir de dayak yedim diyor." dedi ve sonra bana dönüp "tamam hadi kızı dövdün saçının yarısını filan yoldun. kızım el ısırmak nedir? sen başımıza ne olacaksın?" dedi. hiç unutmam anneme yaklaşıp "çok güzel dövmüşüm ama değil mi anne?" dedim sonrasında bir kovalamaca araya giren kuzenler filan. çok aksiyonlu çocukluğum var 😂😂

mevlüt için gelen misafirlerin kapı önünde duran ayakkabılarının içine nar tanelerini eşit miktarda dağıtıp mevlütün bitmesini beklemiştim. iyi de dayak yemiştim.

abimle odamız ranzalıydı. neyse çıktım üstte, avize vardı. evet evet avizeye atladım. sallana sallana paat, düştüm. gözüm mosmor oldu, aylarca geçmedi.

çiçekli halımıza toz deterjanı döküp tohum ektim derdim. tohumlar büyüsün diye bir de sulardım.halı köpürünce anneme iş çıkardım diye annem haydarla döverdi.bahçıvan olucak kızmışım da hevesimi kırdılar.

gayet uslu olan kardeşimi şımarmasın diye dövüyormuşum. belki de ben dövüyorum diye gayet usluydu, bilemedim.

koy yerinde eve girerken terlik ayakkabi vs disari birakilip oyle girilir eve. bizde kardesimle her misafir geldiğinde onların terliklerini saklar sonra da kendimiz saklanir onların terlik aramalarini izler cok eğlenirdik.

abim beni dövmediği halde abim beni dövüyor diye ağlayıp abimi anneme dövdürtürdüm şükür şuan aramız iyi

silink benk mi ne onu tv ye sıkmıştım annem dövmüştü